You may have heard about it, but there’s also a big chance you haven’t: endometriosis. A full-body disease where tissue similar to the uterine lining grows outside of the uterus, causing debilitating pain, scarring, and inflammation throughout the body. Underfunded and overlooked, there hasn’t been much research, and there is still no known cure. Women are often left to manage chronic pain, with hormonal birth control as one of the few options offered. A clear reflection of life in a patriarchal world. Since there’s no cure, the only thing we can do is focus on improving our overall quality of life. We can support our bodies through diet, movement, liver health and a very powerful addition to our routines are medicinal mushrooms. These mushrooms are known for their anti-inflammatory properties, helping the body cope with stress, supporting steady energy levels, and nurturing gut, brain, and heart health. They are true allies for women which comes as no surprise. Mother Earth carries us more than we often realize. Mushrooms, magnesium and herbal tea for the menstrual cycle will possibly improve your life. And we love to see it!

Ik dacht dat de invloed van de dieetcultuur op ons, door de opkomst van body positivity, minder was dan toen ik in 2016 nog pro-ana was op Tumblr. Maar ik zie de termen 'amandelmoeder' en 'skinny tok' steeds vaker, en ook video's over 'wat ik op een dag eet' waarin ik de hele dag door één volledige maaltijd en één tussendoortje zie. Oh, en laat me 'schuldvrije brownies' met zwarte bonen niet vergeten. Stop. Natuurlijk haat ik zwartebonenbrownies, maar ik haat de term schuldvrij nog meer. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je een normale, fudgy, pure chocoladebrownie eet. Geniet ervan, laat je cellen de LIEFDE voelen. Het is geen geheim dat The Cosmic Club staat voor wellness die je niet beperkt. Het is een bewezen feit dat beperkingen je alleen maar meer doen verlangen naar wat beperkt is. Jezelf dit ontzeggen, voegt stress toe aan je lichaam. We leven in een extreem stressvolle wereld. De toestand van onze aarde, de toestand van onze politiek, het gebrek aan empathie, de vervuilde lucht, de extreem hoge kosten van levensonderhoud. Deze dingen stapelen zich op en de langetermijneffecten van stress zijn verschrikkelijk. Wanneer er veel stress is, beginnen onze slimme lichamen prioriteit te geven aan de processen die essentieel zijn voor onze overleving. Dit betekent dat er geen ruimte is voor creativiteit, voor een sterk immuunsysteem, voor een sappig seksleven, voor helderheid in de hersenen. Ik zou nog wel even door kunnen gaan, maar je snapt de kern. Veel van de dingen die het leven de moeite waard maken, worden naar de achtergrond geschoven. Ik heb de term amandelmoeder zien opkomen, en het was zo verrassend. Mensen plaatsen filmpjes met de tekst: "Mijn toekomstige kinderen zullen me haten" of "Amandelmoeder in aantocht" – en hoewel ik snap dat we het over je gezonde boodschappen hebben, moet dit stoppen. We moeten even een stapje terug doen: waar komt deze term vandaan? WTF is een amandelmoeder? De term "amandelmoeder" werd eind 2022 en begin 2023 populair, naar aanleiding van een aflevering van The Real Housewives of Beverly Hills uit 2013, waarin Yolanda Hadid haar dochter Gigi aanraadde om "een paar amandelen te eten en ze heel goed te kauwen" toen ze zich zwak voelde van het dieet. Jaren later dook deze clip weer op en leidde tot discussies op sociale media over beperkende eetgewoonten. Dit leidde ertoe dat de term 'amandelmoeder' viraal ging. Deze term werd gebruikt om ouders te beschrijven die hun kinderen ongezonde eetgewoonten opleggen. Wie wil dat zijn, vriend? Het grappige is dat mensen termen posten waarvan ze de geschiedenis niet eens kennen. Ze posten WIEIADs die calorietekorten aantonen. Ze promoten een ongezonde relatie met eten. Het punt is: er zijn dagen dat je minder eet. Soms is het niet zoveel als je nodig hebt, en dat komt doordat we allemaal leven. Niet elke dag is zoals het zou moeten zijn. Maar we moeten onszelf afvragen: moet ik dit posten? Vrouwen hebben altijd al te maken gehad met onrealistische schoonheidsidealen en schadelijke diëten. Zouden we niet wat meer empathie moeten tonen en proberen deze waanbeelden niet te voeden? Ik ben dol op eten, maar dat is niet altijd zo geweest. Mijn pro-ana-vrienden en ik deelden tips die ik niet zal herhalen, maar als ik zo was doorgegaan, denk ik niet dat het lang had geduurd voordat ik onder de grond zou liggen. Als je een jonge, onzekere vrouw bent op internet en je ziet toegankelijke ideeën om iets aan jezelf te veranderen, dan grijp je die aan. Gewicht is iets waar je controle over hebt , en dat is precies waarom we voorzichtig moeten zijn met wat we online laten zien. Heel kleine dingen kunnen een opstapje zijn naar iets dat je relatie met eten voorgoed verpest. Ik besefte dat ik moest eten als het moeilijk werd om de trap op te lopen of bergop te fietsen. Dat, samen met de opmerkingen van anderen, maakte me wakker. Maar het bracht mij ook aan het denken over orthorexia: de obsessie met het eten van gezond voedsel. Ik werd veganist voor de dieren (zoals ik al zei). Freelee the Banana Girl en Rawvana lieten me negen bananen per dag eten met een portie gekookte aardappelen als avondeten, en toch was ik nog steeds onzeker over mijn lichaam. Voedselvrijheid was nooit iets voor mij totdat ik de vreugde aan een eettafel zag. Ik begon te werken in een chique restaurant, waar wijn en eten de vreugde van het leven waren. Ik zag de band tussen mensen die voorgerechten en borden pasta deelden. Mensen die de laatste druppels van hun dessert van hun bord likten. Mensen die zoveel vreugde vonden in het voeden van zichzelf. Ik stopte met veganisme toen ik besefte dat het te veel beperkingen oplegde aan mijn mentale gezondheid, en op een gegeven moment stopte ik zelfs met vegetarisch eten. Dat gebeurde toen ik iets te vieren had en besloot een pasta carbonara te eten. Ik had er al een tijdje zin in, en ik kan je vertellen: het was levensveranderend . Met elke hap spaghetti voelde ik me vrijer. Dit is mijn idee: Laten we stoppen met het labelen van voedsel als goed of slecht . Laten we eten om onszelf te voeden, om van het leven te genieten. Laten we proberen andere vrouwen een goed gevoel over zichzelf te geven. Laten we stoppen met het opvoeden van amandelvormige kinderen. En laten we gewoon lekker LEVEN!

Waterman Seizoen Energie “Eer de ruimte tussen niet meer en nog niet.” — Nancy Levin Waterman fluistert: rust. Droom. Vertrouw. De revolutie begint in de stilte, in de moed om te vertragen en te cocoonen, want de toekomst begint hier. Met de winterzonnewende ontstak er een vonk. Het licht begint terug te keren, maar dan zachter... als een flikkerende kaars, die anderen aanraakt om zijn gloed te delen. De dagen strekken zich lang en zwaar uit, en de nachten houden ons vast in hun fluwelen duisternis. We zweven hier, in de liminale ruimte, een drempel tussen niet meer en nog niet. We voelen ons lichaam, onze geest en onze ziel langzaam weer ontwaken. Niet klaar om in volle kracht te springen, maar dat is de magie van het Watermanseizoen: dat hoeft ook niet. In een wereld die ons opjaagt, ons beschaamt en soms zelfs straft voor het rusten, nodigt Waterman, de rebel en visionair, ons uit om even stil te staan. Om te vertrouwen op dit tedere ontwaken, wetende dat we zelfs in stilte aan het worden zijn. De vlinder haast zich niet om zijn cocon te verlaten. Hij rust, vertrouwend op de stilte die zijn vleugels vormgeeft. Laat jezelf dit seizoen coconeren. Rust is niet egoïstisch; het is revolutionair en een vorm van zelfrespect. Het is een radicale daad van zelfliefde die doorklinkt in het collectief. Waterman draagt het water voor de wereld en herinnert ons eraan dat zelfzorg collectieve zorg is. In de stilte dromen we. In de pauze verzamelen we kracht. En door deze liminale ruimte te eren, leren we anderen ook dat rust heilig is. De wijsheid die we hier vinden, zal de weg vooruit verlichten, niet alleen voor onszelf, maar voor iedereen. Hoe dit medicijn toe te passen 1. Rust als rebellie: in een wereld die hard werken verheerlijkt, is rust een radicale daad. Laat jezelf coconnen. Vertrouw erop dat stilte deel uitmaakt van je reis. 2. Droom gedurfd: Waterman vraagt ons om ons voor te stellen wat onmogelijk lijkt. Gebruik deze ruimte om te dromen, niet over hoe of wanneer, maar over wat je ziel in vuur en vlam zet. En waar bereid je je voor? 3. Omarm het onconventionele: Waterman is de rebel, de vernieuwer. Sta jezelf in deze liminale ruimte toe om nieuwe manieren van denken, zijn en creëren te verkennen. Laat de regels los die je bent ontgroeid en vraag jezelf af: wat als ik het anders zou doen? Vertrouw op de flitsen van inspiratie die in stilte toeslaan, want ze zijn de zaden van transformatie. Tijdschriftprompts om te verkennen * Waar bevind ik mij in een liminale ruimte – niet langer wie ik was, maar ook nog niet wie ik word * Hoe kan ik mezelf toestemming geven om te rusten, zelfs als de wereld mij zegt dat ik me moet haasten? * Welke dromen beginnen te ontstaan in deze cocon en hoe kan ik ze koesteren? * Hoe kan ik loskomen van conventionele denkpatronen en een nieuwe weg voorwaarts omarmen?